Ból w kolanie

Ból kolana to bardzo irytująca uciążliwość, z którą niestety boryka się większość ludzi. Mogą być ostre, bolące, piekące, pulsujące, ograniczać ruchomość stawów, występować tylko podczas aktywności fizycznej, a nawet w spoczynku. Ale wielu, zamiast iść do lekarza, próbuje je wyeliminować za pomocą środków przeciwbólowych, w szczególności maści, żeli lub tabletek niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Leki takie, mimo że mają właściwości przeciwzapalne, nie są w stanie wpływać na patogenezę bólu kolana, a więc jedynie doraźnie przyczyniają się do ich eliminacji. Dlatego można je traktować wyłącznie jako środek terapii objawowej.

Ale przyczyny dyskomfortu w stawach kolanowych mogą leżeć w występowaniu różnych zaburzeń, zarówno bezpośrednio w kolanie, jak iw kręgosłupie lub innych częściach ciała. Dlatego możliwe jest opracowanie skutecznej strategii leczenia, która naprawdę pomoże wyeliminować ból, dopiero po ustaleniu dokładnej przyczyny ich pojawienia się. Aby to zrobić, będziesz musiał przejść szereg procedur diagnostycznych i uzyskać fachową poradę, ale tylko w ten sposób możesz naprawdę poprawić swoje samopoczucie i uniknąć rozwoju powikłań.

Powoduje

Ból kolana może towarzyszyć wielu chorobom, od artrozy stawów kolanowych po patologie odcinka lędźwiowego, krzyżowego kręgosłupa i kości miednicy. Przyczyną dyskomfortu lub nawet ostrego bólu kolan może być również chondropatia, zapalenie stawów, zapalenie nerwów i inne podobne choroby.

Oczywistą przyczyną rozwoju zespołu bólowego są różnego rodzaju urazy od siniaków, zwichnięć, zerwania więzadeł, uszkodzenia łąkotek czy złamań śródstawowych. Ale w takich sytuacjach ból jest prawie zawsze ostry i pojawia się w momencie uderzenia, upadku lub innych traumatycznych czynników. Dlatego w takich przypadkach ofiary muszą skontaktować się z traumatologiem, aby wyleczyć konsekwencje urazu.

Tak więc ból w kolanie jest zawsze oznaką procesu patologicznego, który wpływa na struktury chrzęstne, kostne lub tkanki miękkie samego kolana lub uszkodzenie nerwu, który je unerwia. Rozważ główne powody ich pojawienia się.

Artroza stawów kolanowych lub gonartroza

Choroba zwyrodnieniowa stawów, choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego lub gonartroza to jedna z najczęstszych przyczyn bólu kolana. Choroba ta charakteryzuje się występowaniem procesów zwyrodnieniowych-dystroficznych w strukturach chrzęstnych stawu, co jest wynikiem naruszenia przepływu procesów metabolicznych, działania czynników traumatycznych w przeszłości itp. Bardzo często występuje gonartroza diagnozowana u osób w średnim i starszym wieku, sportowców i osób wykonujących ciężką pracę fizyczną.

Choroba ta ma przebieg przewlekły, ma tendencję do powolnego postępu i ostatecznie prowadzi do wyraźnego ograniczenia ruchomości stawów, naruszenia funkcji podtrzymującej kończyny (często obu), a także bólu. Początkowo są tępe, obolałe, ciągnące się z natury i pojawiają się podczas ruchów, któremu towarzyszy chrupnięcie w kolanie, zwłaszcza podczas wchodzenia po schodach. Ale przy braku leczenia chrząstki stawów kolanowych stopniowo się zużywają, co prowadzi do zwiększonego bólu i jego obecności nawet w spoczynku. Następnie dochodzi do zniszczenia powierzchni stawowych, co dodatkowo pogarsza sytuację, a nawet może spowodować niepełnosprawność.

Charakterystyczną cechą artrozy stawów kolanowych jest występowanie początkowego bólu, w celu wyeliminowania którego pacjenci muszą się „rozproszyć". Dzięki temu poprawę obserwuje się już w ciągu 15-30 minut.

Gonartroza jest często komplikowana przez dodanie procesów zapalnych, które mogą wpływać na torebkę maziową, więzadła i ścięgna. Prowadzi to do gwałtownego wzrostu bólu, nabycia pękającego charakteru, obrzęku tkanek miękkich i miejscowego wzrostu temperatury.

Choroby kręgosłupa i asymetria kości miednicy przyczyną bólu kolana

Na pierwszy rzut oka nie ma połączenia między kręgosłupem lędźwiowym a kolanami. Ale w rzeczywistości tak nie jest. Są one ściśle połączone nerwem kulszowym (nervus ischiadicus), który jest głównym nerwem nogi. Powstaje w kręgosłupie i jest tworzony jednocześnie przez włókna rozciągające się od rdzenia kręgowego przez naturalne otwory w kręgach nerwów:

• L4;
• L5;
• S1;
• S2;
• S3.

Nerwy te przechodzą przez kręgi o tej samej nazwie, łącząc się na poziomie kości krzyżowej ze splotem nerwowym. Z niego nerw kulszowy odchodzi wzdłuż grzbietu każdej nogi i unerwia kolano. Jednocześnie nerw ten odpowiada za funkcje wrażliwe (czuciowe) i motoryczne (motoryczne). Dlatego naruszenia w dowolnym momencie jego przejścia, w szczególności na poziomie okolicy lędźwiowej, mogą wywołać ból w kolanie. Najczęściej wiąże się to z rozwojem:

• Osteochondroza, wypukłości i przepukliny międzykręgowe. Choroby te opierają się na zmianach zwyrodnieniowych-dystroficznych w krążkach międzykręgowych zlokalizowanych pomiędzy prawie wszystkimi kręgami. Charakteryzują się systematycznym zmniejszaniem wysokości krążka i jego odwodnieniem, co prowadzi do spadku elastyczności jego struktur i wzrostu ryzyka ich zerwania pod obciążeniem. W efekcie kręgi zbliżają się do siebie, co może prowadzić do ucisku przechodzących przez nie korzeni nerwowych. Jeśli takie zmiany występują w okolicy lędźwiowej, możliwe jest uciskanie włókien tworzących nerw kulszowy i odpowiednio pojawienie się bólu w kolanie. Częściej jednak objaw ten występuje już wtedy, gdy osteochondroza jest powikłana powstawaniem występu (występu) krążka międzykręgowego lub jego przepukliny (pęknięcie zewnętrznej powłoki krążka), ponieważ wystające obszary mogą silnie uciskać korzenie kręgosłupa bezpośrednio w kanał kręgowy i wywołują poważne powikłania neurologiczne, w tym ból kolana.
• Spondyloza. Jest to choroba, która najczęściej rozwija się na tle osteochondrozy i jest przewlekła. Wraz z nim dochodzi do przerostu powierzchni trzonów kręgowych przylegających do krążków międzykręgowych i powstawania na nich wypukłości kostnych (osteofitów). W ciężkich przypadkach sąsiednie kręgi mogą rosnąć razem, co prowadzi do ich unieruchomienia i silnego ucisku przechodzących przez nie nerwów.
• Kręgozmyk. Termin ten odnosi się do patologii kręgosłupa, w której kręg leżący nad nim jest przemieszczony w stosunku do kręgu znajdującego się poniżej. Najczęściej dotyczy to okolicy lędźwiowej, co prowadzi do naruszenia nerwów tworzących nerw kulszowy.

Oznaki, po których można podejrzewać przyczynę rozwoju bólu w kolanie z powodu występowania patologii kręgosłupa lędźwiowego, mogą dodatkowo obejmować:

• ciągnące, bolące, ostre bóle w dolnej części pleców;
• napięcie mięśni, ścięgna podkolanowe, mięśnie czworogłowe uda, zajmujące całą przednią powierzchnię uda i częściowo zewnętrzną stronę;
• ból i sztywność w biodrach;
• rozproszony ból w nogach;
• ból w górnej części ud.

W każdym przypadku zestaw, charakter i nasilenie objawów będzie inny. Zależy to w dużej mierze od indywidualnych cech organizmu i stopnia ucisku nerwów.

Bezpośrednio na porażkę nerwu kulszowego można wskazać (objawy można zaobserwować zarówno w jednej kończynie, jak iw obu naraz):

• ból kolan, bioder i dolnej części pleców;
• skurcze mięśni pleców i nóg;
• pieczenie z tyłu nogi;
• utrata kontroli nad funkcjami pęcherza i jelit.

Przy naruszeniu funkcjonowania nerwu kulszowego często pojawia się uczucie niestabilności w kolanach, ich ucisk. W rezultacie pacjent skarży się, że nie może w pełni polegać na nogach.

Asymetria kości krzyżowej i miednicy może również wywoływać ból w stawie kolanowym. Występuje w wyniku różnicy długości kończyn dolnych, która może być spowodowana cechami wrodzonymi lub skrzywieniem miednicy, w tym na tle skoliozy. Prowadzi to do przeciążenia jednej z nóg i szybszego zużycia chrząstki stawu kolanowego, co skutkuje artrozą.

Mięśnie brzucha, które są przyczepione do kości łonowej, odpowiadają za zapewnienie stabilności kości miednicy. Gdy są osłabione w wyniku nadwagi, siedzącego trybu życia lub innych czynników, dochodzi do przeciążenia mięśni tylnej części uda. To z kolei powoduje przeciążenie stawu kolanowego.

Patologie stóp i kostek

Stawy skokowe, a także kolano mogą być dotknięte artrozą. Często diagnozuje się ją u sportowców, zwłaszcza tancerzy baletowych, gimnastyków, a także u osób starszych. Prowadzi to do naruszenia biomechaniki ruchów, co zwiększa obciążenie stawu kolanowego i przyczynia się do jego szybszego zużycia. W takich sytuacjach człowiekowi będzie przeszkadzał ból nie tylko w kolanie, ale także w kostce, co z powodu ograniczonych ruchów znacząco wpływa na chód.

Patologie stopy, w szczególności płaskostopie i paluch koślawy, mogą również powodować zwiększone obciążenie kolan i powodować ich ból. Te patologie ortopedyczne są dziś bardzo powszechne iw większości przypadków zaczynają się formować w dzieciństwie i pogarszają się w wieku dorosłym. Koślawa deformacja charakteryzuje się naruszeniem osi stawu skokowego w wyniku zapadnięcia się stopy do wewnątrz. Wiąże się to ze zwiększonym zmęczeniem nóg, bólem w nich, ale później może prowadzić do bólu kolan.

Diagnostyka

Jeśli odczuwasz ból w kolanie, zwłaszcza jeśli pojawia się regularnie lub jest cały czas obecny, powinieneś skonsultować się z lekarzem. Jeśli pacjent w ostatnim czasie doświadczył czynników traumatycznych, powinien skontaktować się z traumatologiem ortopedą. W innych przypadkach możesz wstępnie zapisać się na konsultację z terapeutą. Lekarz oceni stan pacjenta, zbierze wywiad i zaleci procedury diagnostyczne. Pozwoli mu to na postawienie wstępnej diagnozy i skierowanie pacjenta do specjalisty, którego pomoc w konkretnym przypadku będzie najskuteczniejsza.

Ale możesz natychmiast skontaktować się z neurologiem, jeśli dana osoba zauważy ból w dolnej części pleców, rozlany ból w nodze, pieczenie na tylnej powierzchni lub inne objawy opisane powyżej. Pozwoli to zaoszczędzić czas i pieniądze tak szybko, jak to możliwe, aby ustalić prawdziwą przyczynę zmiany samopoczucia i rozpocząć leczenie. Jeśli pacjent zauważy zmiany w stanie stóp, oprócz bólu w kolanie martwi go ból w stawach skokowych, lepiej od razu umówić się na wizytę do ortopedy.

W każdym przypadku lekarz szczegółowo przeanalizuje sytuację, oceni charakter dolegliwości i skieruje pacjenta na badanie, które może obejmować:

• badania laboratoryjne (UAC, biochemiczne badanie krwi) niezbędne do identyfikacji objawów procesów zapalnych zachodzących w organizmie;
• prześwietlenie stawu kolanowego w dwóch projekcjach (przy podejrzeniu patologii stóp lub kręgosłupa badane są również za pomocą radiografii), co jest wymagane do oceny stanu struktur kostnych, a także do identyfikacji pośrednich objawów liczba chorób;
• CT służy do dokładniejszej diagnozy chorób stawów, a także najbardziej wiarygodnej oceny stopnia ich zniszczenia;
• USG stawu kolanowego, służące do wizualnej oceny wszystkich struktur stawu kolanowego, ich wielkości, położenia;
• MRI, który jest obecnie najlepszą metodą diagnozowania różnych patologii struktur tkanek miękkich, w tym chrząstki stawu kolanowego i krążków międzykręgowych.

W niektórych przypadkach pacjentom można przepisać artroskopię, która jest inwazyjną metodą diagnozowania i leczenia patologii stawów kolanowych. Z reguły jest to wymagane w przypadku ciężkiej artrozy i urazowych uszkodzeń więzadeł, łąkotek itp.

Leczenie

Ponieważ istnieje wiele chorób, które mogą objawiać się bólem kolana, nie ma jednej strategii leczenia. W każdym przypadku jest opracowywany indywidualnie, w oparciu wyłącznie o charakter zmian patologicznych, ich nasilenie, obecność współistniejących patologii, indywidualne cechy pacjenta, jego wiek itp.

W przypadku patologii kręgosłupa, które spowodowały ból w kolanie, leczenie odbywa się pod nadzorem neurologa. Jeśli były wynikiem artrozy, innych patologii kolan, stawów skokowych, stóp, leczenie zleca ortopeda.

Podczas diagnozowania patologii kręgosłupa lub kości miednicy pacjentom, oprócz konsultacji z neurologiem, można dodatkowo zalecić wizytę u endokrynologa, który pomoże rozwiązać problem nadwagi.

Wszystkim pacjentom z chorobami kręgosłupa, patologiami ortopedycznymi, w tym artrozą stawów kolanowych, przedstawiono kompleksowe leczenie, które może obejmować:

• terapia lekowa;
• fizjoterapia;
• terapia ruchowa;
• Terapia manualna.

Każdy środek dobierany jest ściśle indywidualnie zgodnie z diagnozą i stopniem zaniedbania zmian patologicznych. A przy artrozie stawów kolanowych o 2-3 stopniach często zaleca się dodatkowo plazmolifting.

Terapia medyczna

Leczenie farmakologiczne obejmuje zwykle 2 obszary: leczenie objawowe i etiotropowe. Pierwsza ma na celu szybką poprawę samopoczucia pacjenta, wyeliminowanie bólu kolana i innych istniejących objawów. Celem drugiego jest bezpośredni wpływ na przyczynę rozwoju zaburzeń i normalizację stanu pacjenta w dłuższej perspektywie.

Dlatego w większości przypadków pacjentom przepisuje się kompleks leków:

• NLPZ to terapia objawowa, która pozwala szybko zatrzymać ból kolana, dolnej części pleców, stóp oraz działa przeciwzapalnie.
• Kortykosteroidy to leki o silnym działaniu przeciwzapalnym, wskazane w ciężkich stanach zapalnych i najczęściej wstrzykiwane do jamy stawowej. Są stosowane na krótkich kursach.
• Chondroprotektory to produkty zawierające składniki wykorzystywane przez tkankę chrzęstną do regeneracji. Są wyznaczani na długich kursach, których czas trwania wynosi zwykle co najmniej 2-3 miesiące.
• Leki zwiotczające mięśnie to leki przepisywane na skurcze mięśni pleców i bioder, które często są odruchową reakcją organizmu na impulsy bólowe.
• Kompleksy witaminowe to leki wskazane w celu usprawnienia przebiegu procesów metabolicznych w organizmie, a także przekazywania bioelektrycznych impulsów nerwowych wzdłuż nerwów.

Plazmolifting

Plazmolifting to wstrzyknięcie osocza uzyskanego z własnej krwi pacjenta bezpośrednio do dotkniętego chorobą stawu kolanowego lub otaczających go tkanek miękkich. Dzięki wysyceniu osocza krwi płytkami krwi, cytokinami i czynnikami wzrostu przyczynia się do:

• stymulacja przepływu naturalnych procesów regeneracyjnych;
• przywrócenie prawidłowego składu i objętości płynu maziowego;
• aktywacja krążenia krwi i odżywianie chrząstki stawu;
• eliminacja stanu zapalnego;
• przeciwbólowy;
• przywrócenie normalnego zakresu ruchu w dotkniętym stawie;
• skrócenie czasu leczenia o 2-3 razy.

Terapia PRP, zwana również plazmoliftingiem, doskonale uzupełnia leczenie artrozy stawu kolanowego, dlatego często jest włączana do schematu leczenia tej choroby. Może być również stosowany w leczeniu osteochondrozy i urazów kręgosłupa, uzupełniając terapię lekową, fizjoterapię, terapię ruchową i inne metody leczenia.

Fizjoterapia

W leczeniu schorzeń układu mięśniowo-szkieletowego powodujących ból kolan można stosować różnego rodzaju zabiegi fizjoterapeutyczne. Zwiększają skuteczność innych zabiegów i pozytywnie wpływają na dotknięty obszar. Fizjoterapia jest zawsze przepisywana w kursach 7-15 zabiegów, które dobierane są indywidualnie. Najczęściej szukają pomocy:

• magnetoterapia;
• terapia ultradźwiękowa;
• UHF;
• fonoforeza;
• elektroforeza;
• Terapia SMT lub terapia amplipulsowa;
• masaż wibracyjny.

terapia ruchowa

Ćwiczenia fizjoterapeutyczne odgrywają ważną rolę w leczeniu patologii stawów o dowolnej lokalizacji, a w szczególności kręgosłupa. Pozwala zwiększyć zakres ruchu w sposób dozowany, a także pobudzić krążenie krwi, co prowadzi do aktywacji odżywienia wszystkich elementów konstrukcyjnych stawów kolanowych i tym samym przyczynia się do ich regeneracji.

Ale ważne jest, aby wybrać optymalny zestaw ćwiczeń, który będzie najbardziej przydatny w tej sytuacji i nie zaszkodzi. Pacjentom można zalecić wykonywanie ćwiczeń rozciągających, które są szczególnie ważne w przypadku patologii kręgosłupa. Ponadto prawie zawsze przepisywane są ćwiczenia wzmacniające układ mięśniowo-szkieletowy. Przyczyniają się do powstania silnej muskularnej ramy, co zmniejszy obciążenie dotkniętych stawów i stworzy dogodne warunki do ich regeneracji.

Zajęcia z fizjoterapii są proste i przystępne dla osób w każdym wieku, ponieważ indywidualnie opracowany program zapewnia stworzenie dozowanego obciążenia, które ma pozytywny wpływ na chore stawy i wyklucza ćwiczenia, które mogą być szkodliwe. Aby jednak jak najdokładniej opanować metodykę każdego proponowanego ćwiczenia, pierwsze zajęcia warto przeprowadzić pod okiem instruktora terapii ruchowej.

W przyszłości możesz ćwiczyć w domu, na łonie natury lub w innym odpowiednim miejscu, ale codziennie. Systematyka jest jedną z podstawowych zasad powodzenia ćwiczeń fizjoterapeutycznych. Dlatego należy go dodać do swojej listy codziennych czynności i biorąc pod uwagę odpowiednią ilość czasu - zwykle wystarczy 20-30 minut. Podczas zajęć ważne jest, aby unikać gwałtownych ruchów i pośpiechu, ponieważ może to wywołać ból i pogorszyć stan.

Terapia manualna

Terapia manualna odgrywa jedną z kluczowych ról w korekcji asymetrii miednicy i leczeniu schorzeń kręgosłupa. Polega na dogłębnym badaniu mięśni pleców, więzadeł i stawów kręgosłupa, okolicy miednicy przez ręce specjalisty. Istnieje wiele metod i technik ręcznego oddziaływania. Są wybierane w zależności od rodzaju i nasilenia istniejącej patologii.

Dzięki przebiegowi sesji terapii manualnej możliwe jest:

• wyeliminować ból pleców poprzez odciążenie włókien nerwowych;
• poprawić odżywienie wszystkich struktur kręgosłupa dzięki aktywacji krążenia krwi;
• zwiększyć ruchomość kręgosłupa;
• poprawić postawę, eliminując deformacje kręgosłupa;
• przywrócić prawidłowe położenie kości miednicy i narządów wewnętrznych, co pozytywnie wpływa na ich funkcjonowanie.

Jednak najważniejszym efektem terapii manualnej u pacjentów zgłaszających się do lekarza z bólem kolana jest wyeliminowanie ucisku nerwu kulszowego i tworzących go włókien. Prowadzi to do postępującej poprawy stanu i eliminacji zespołu bólowego oraz innych zaburzeń neurologicznych.

Pacjenci zauważają pierwsze pozytywne zmiany już po pierwszej sesji. Kolejne zabiegi przyczyniają się do jej wzrostu i stabilizacji na długi czas. Pierwsze zabiegi można przeprowadzić dopiero po usunięciu ostrego stanu zapalnego za pomocą terapii lekowej, fizjoterapii i innych metod leczenia.

Tak więc ból w kolanie może wskazywać nie tylko na jego porażkę, ale również na występowanie problemów w innych częściach układu mięśniowo-szkieletowego, w szczególności kręgosłupa i stóp. W każdym razie nie można ich zignorować, ponieważ istniejące patologie, przy braku właściwego leczenia, mają tendencję do postępu w czasie. Doprowadzi to do nasilenia bólu, pojawienia się innych nieprzyjemnych objawów i ogólnie do obniżenia jakości życia człowieka. Dlatego w przypadku pojawienia się dyskomfortu w jednym lub obu kolanach należy skonsultować się z lekarzem: ortopedą lub neurologiem. Terminowe leczenie na wczesnym etapie rozwoju zmian patologicznych pozwoli je odwrócić i całkowicie przywrócić normalne funkcjonowanie stawu, zapewniając swobodę ruchów przez wiele lat.